با توجه به تعریفهایی که از هر یک از قرائتهای فوق ارائه شد، به نظر میرسد بین دو قرائت ترتیل و تدویر تفاوتی نباشد. حداکثر تفاوتی که بعضی از قرآن پژوهان ذکر کردهاند آن است که در قرائت ترتیل، تدبر در قرآن نیز علاوه بر تناسب و وضوح بیان معتبر است؛
اولین باری که قرآن در جلوة «قرآن صوتی» عینیت یافته است، هنگام قرائت فرشتة امین وحی بر پیامبر اکرم7 بوده است. گرچه نزول دفعی قرآن، با معیارهای قابل شناخت ما بعید است از نوع گفتار معمولی و تدریجی باشد، اما نزول تدریجی قرآن در طول دوران رسالت اینگونه بوده است.
در این مقاله به یکی از زیر مجموعههای ادب مواجهه با قرآن پرداخته شده است، ابتدا در یک بررسی تاریخی به شیوة قرائت قرآن در هنگام نزول و (قرائت ترتیل)، قرائت ترتیلی پیامبر، قرائت زیبا و حزنآمیز ائمه اطهار و قرائت با الحان صحابه پرداخته ایم و سپس قرائتهای مطلوب، نامطلوب و مورد اختلاف را ارائه نمودهایم قرائت ترتیل، تحدیر، تحقیق، تدویر، قرائت همراه با حزن و قرائت نیکو از دستة اول، قرائت هذرمة از دسته دوم و قرائت همراه با ترجیع و تغنی از دسته سوم میباشد.